Sommigen spreken van het idee van overdragen – waar we op anderen onze emoties projecteren die eerder aangewakkerd zijn door een ander individu. Dus, als we eigenlijk boos zijn op een ouder, baas of iets dergelijks, maar we gaan los op onze partner, kinderen of anderen, we eigenlijk onze misdragingen projecteren op onschuldige derden in plaats van de bedoelde individuen. In een onwetende staat, wat we ons wellicht niet realiseren, is het veel makkelijker en ‘veiliger’ om onze kinderen uit te kafferen of de hond een tik te geven dan het te adresseren, direct, naar de mensen die de negatieve gevoelens voor ons naar boven gebracht hebben.
Het overdragen (in deze context) is simpelweg het projecteren van verkeerd geadresseerde, weggestopte angst. Omdat het vaak ‘makkelijker’ is om iemand anders aan te vallen dan de beoogde ontvanger, gaan we los en ontvouwt het verhaal zich verder. Wanneer we ons het patroon realiseren wat zich voor heeft gedaan, reageren we vaak geschokt en met spijt. Schok ja, maar schaamte… nee.
Hou in gedachten dat alle mensen die ons pad kruisen in het leven dat doen voor synchronistische doelen. Wij kunnen niet weten, vanuit ons voordeel gezien, wat de anderen ons proberen te leren of wat hun agenda is, maar het volstaat te zeggen dat zij voor ons als een katalysator werken als jij voor hen, alles volgens ‘het’ ontwerp.
Schaamte vasthouden staat gelijk aan falen te erkennen dat we allemaal voor uitdagingen staan, allemaal voor het doel van transcedentie. Er is een oud engelstalig gezegde: “you have to transcend it in order to end it”. Veel van de ‘problemen’ die we tegenkomen als volwassenen komen vanuit zeer vroege levenservaringen die we ons niet goed kunnen herinneren – maar hangt nog rond in ons emotioneel geheugen – en die herinneringen zijn wellicht wel de moeilijkste omdat ze ons leiden naar gevoelens en laten reageren op manieren die we niet compleet begrijpen.
Het proces van face-to-face komen met onze indiscreties is grotendeels een transitie periode van emotionele en spirituele groei. Is het niet helder dat gedurende het ‘zaai- en leveringsproces’, het moment voor wedergeboorte overgang genoemd wordt? Dit is het meest moeilijke en pijnlijke deel van het leveringsproces, maar toch wordt het verwelkomt als het moment net voor nieuw leven de wereld in wordt gebracht.
Als jij de dynamieken die ik zojuist heb beschreven herkent, realiseer je dan dat ze niets meer zijn dan ‘geboorte pijntjes’ en dat je wedergeboorte er aan staat te komen. We moeten niet proberen dit proces te begraven of te negeren, als plastisch weergegeven: een zwangere vrouw die een nieuw kind wil terug duwen in de baarmoeder. Om succesvol te zijn moeten we onze indiscreties erkennen, het goed maken en vooruit kijken.
Dit omvat het zeer belangrijke element van liefde voor jezelf en vergeving. Om anderen vergeving te vragen is belangrijk, maar niet het belangrijkste. We moeten ook open staan onszelf te vergeven en lief te hebben omdat we leren van onze fouten.
Het overdragen (in deze context) is simpelweg het projecteren van verkeerd geadresseerde, weggestopte angst. Omdat het vaak ‘makkelijker’ is om iemand anders aan te vallen dan de beoogde ontvanger, gaan we los en ontvouwt het verhaal zich verder. Wanneer we ons het patroon realiseren wat zich voor heeft gedaan, reageren we vaak geschokt en met spijt. Schok ja, maar schaamte… nee.
Hou in gedachten dat alle mensen die ons pad kruisen in het leven dat doen voor synchronistische doelen. Wij kunnen niet weten, vanuit ons voordeel gezien, wat de anderen ons proberen te leren of wat hun agenda is, maar het volstaat te zeggen dat zij voor ons als een katalysator werken als jij voor hen, alles volgens ‘het’ ontwerp.
Schaamte vasthouden staat gelijk aan falen te erkennen dat we allemaal voor uitdagingen staan, allemaal voor het doel van transcedentie. Er is een oud engelstalig gezegde: “you have to transcend it in order to end it”. Veel van de ‘problemen’ die we tegenkomen als volwassenen komen vanuit zeer vroege levenservaringen die we ons niet goed kunnen herinneren – maar hangt nog rond in ons emotioneel geheugen – en die herinneringen zijn wellicht wel de moeilijkste omdat ze ons leiden naar gevoelens en laten reageren op manieren die we niet compleet begrijpen.
Het proces van face-to-face komen met onze indiscreties is grotendeels een transitie periode van emotionele en spirituele groei. Is het niet helder dat gedurende het ‘zaai- en leveringsproces’, het moment voor wedergeboorte overgang genoemd wordt? Dit is het meest moeilijke en pijnlijke deel van het leveringsproces, maar toch wordt het verwelkomt als het moment net voor nieuw leven de wereld in wordt gebracht.
Als jij de dynamieken die ik zojuist heb beschreven herkent, realiseer je dan dat ze niets meer zijn dan ‘geboorte pijntjes’ en dat je wedergeboorte er aan staat te komen. We moeten niet proberen dit proces te begraven of te negeren, als plastisch weergegeven: een zwangere vrouw die een nieuw kind wil terug duwen in de baarmoeder. Om succesvol te zijn moeten we onze indiscreties erkennen, het goed maken en vooruit kijken.
Dit omvat het zeer belangrijke element van liefde voor jezelf en vergeving. Om anderen vergeving te vragen is belangrijk, maar niet het belangrijkste. We moeten ook open staan onszelf te vergeven en lief te hebben omdat we leren van onze fouten.