Hoe ze exact werken kan voor altijd een mysterie blijven buiten ons menselijk begrip. Gebaseerd op wat we wel weten: onze lichamen, de biosfeer en de kosmos drukken zich alle drie echter als fractale structuren uit die zichzelf organiseren van onder naar boven in plaats van boven naar beneden. Exact het tegenovergestelde wat het ‘Distant Patriarch’ verhaal suggereert. En in tegenstelling tot de fundamentele aanname van het ‘Grand Machine’ verhaal, het bewijs van onze dagelijkse ervaring(en), verslagen van mystici en sommige interpretaties van de kwantumfysica suggereren dat vermoedelijk een vorm van bewustzijn het organiserende principe is van ons lichaam, de aarde biosfeer en de kosmos.
Als we de gehele schepping zien als een manifestatie van God, uit geest vlees geworden, mogen we onszelf herkennen als fysieke uitingen van God, maar niet zoals ‘vertaald’ in Michelangelo’s beroemde schilderij. We mogen erkennen dat binnen de schaal van de kosmos, wij bij lange na niet de enige scheppingsvorm van bewuste intelligentie zijn. Integendeel, we zijn maar een klein element van een expressie zo groot dat verder gaat dan onze waarnemingen en bewustzijn.
Dus wat is nu de menselijke individuele relatie met de grote expressie van de ‘Integrale Spirit’? Dit is pure speculatie van mijn kant, maar Ik geloof dat er aanwijzingen en antwoorden te vinden zijn in de relatie tussen onze individuele cellen van ons lichaam en ons bewustzijn. Ik weet dat mijn lichaam uit cellen bestaat, maar alleen omdat de wetenschap me dat verteld. Ik kan diep begaan zijn met hun gezondheid, echter kan ik geenszins de toestand of functie van iedere cel onderscheiden, laat staan bewust ingrijpen om een dolende cel te redden voor de gevolgen van haar slechte keuze(s).
Gezien het feit dat mijn lichaam triljoenen cellen bezit, tart de mogelijkheid om zo’n dergelijke functie te kunnen bezitten ieders verbeelding. Stel je eens de verwarring voor als onze geest de details van het leven van elke individuele cel in ons lichaam zou kunnen volgen. Er is een goede reden waarom onze hersenen zeer selectief omgaan met de informatie die ze binnen krijgt…
Het lijkt eveneens nauwelijks voor te stellen dat de levende aarde bewust is van mijn individuele bestaan of gedrag als een menselijke cel in haar grotere lichaam. Als we deze logica schalen naar het kosmische niveau, zou het veronderstellen dat de levende kosmos niet bewust is van de levende aarde als één van de ontelbare hemelse entiteiten die er deel van uit maakt.
Er is geen noodzakelijke tegenspraak met de rapporten door de eeuwen heen van geestelijke mystici, die de ervaring melden van hun menselijk bewustzijn met ongedifferentieerd bewustzijn dat alle materiële werkelijkheid overstijgt.