#1 – De kosmos is gemaakt en wordt geregeerd door een ‘Distant Patriarch’
Dit is de kosmologie die het meest geassocieerd wordt met de instellingen van het jodendom, het christendom en de islam. Het ziet de schepping als het werk van een alwetende, almachtige God. Vanuit zijn huis in een aparte, heilige dimensie genaamd de Hemel, observeert Hij en oordeelt Hij onze gehoorzaamheid aan Zijn geboden overgeleverd aan ons door heilige teksten en geïnterpreteerd door Zijn gezalfde religieuze autoriteiten.
Deze kosmologie richt de aandacht op onze individuele relatie met een persoonlijke, maar afstandelijke God, zoals verwerkt in de beroemde weergave van Michelangelo van een God geportretteerd als het beeld van de mens. Dit impliceert, onze menselijke relaties met elkaar en met de natuur zijn ondergeschikt aan deze primaire relatie met God. Hoewel sommige aanhangers geloven dat we een verplichting hebben om voor Gods schepping te zorgen in dit leven en om te laten zien dat we hebben compassie bezitten voor onze medemensen, is in vele interpretaties van de Distant Patriarch verhaal, het leven op aarde maar een tussenstation op de weg naar het paradijs. Natuur bestaat voor ons tijdelijke gebruik en comfort. Degenen die hun nabijheid tonen aan God door hun vrome godsdienstige naleving en de speciale kennis van zijn bedoelingen goed uitvoeren, oefenen gezag uit over de rest van ons.
#2 – De kosmos is een ‘Grote Machine’
Dit is de kosmologie vaak geassocieerd met wetenschap. Het is het standaard verhaal van Newton fysica, evolutionaire biologie en de instellingen van de seculiere wetenschap. In deze kosmologie is alleen het materiaal echt. De vorming en functie van de kosmos en de evolutie van het leven zijn het gevolg van een combinatie van fysieke mechanismen en toeval. Het leven is een toevallige uitkomst van materiële complexiteit en heeft geen grotere betekenis of doel. Bewustzijn en vrije wil zijn illusies.
Door deze berekening, de kosmos is net als een mechanische klok – geleidelijk werkend door de veer die zich afwikkelt. Voortbouwend op het mechanisch determinisme van de klassieke natuurkunde, klassieke biologie houdt in dat het leven zich ontwikkeld door middel van een combinatie van toevallige genetische mutatie en een concurrentiestrijd waarmee de sterksten overleven en de zwakkere vergaan.
Volgens de ‘Grote Machine’ kosmologie, een brute competitie om te overleven, territorium te verdedigen, en reproductief in het voordeel te zijn is de fundamentele wet van de natuur en deze zelfde instincten bepalen onze menselijke natuur. Inderdaad, zoals economen van een sociaal darwinistisch perspectief ons kunnen verzekeren, ons competitieve instinct is de primaire en belangrijkste motor van menselijke welvaart en vooruitgang. Het bepalende debat gaat over de vraag of dit instinct het best aansluit bij de samenleving die vrij is van overheidsbemoeienis of begeleid wordt door openbare regelgeving en aansporing.
Het 3e punt plaatsen we morgen…