Tijdens meditatie, wordt men figuurlijk meegenomen en op de schoot van de bron, de creator geplaatst, vastgehouden door hem/haar, geliefd en in de armen genomen door de bron der scheppingen. Ieder van ons is geboren door de bron. Zij/hij houdt volledig van ons en zoals we zijn en we zullen nooit gescheiden worden van zijn liefde.
Wij zijn haar en zij is ons. Dit is de originele heilige verbintenis die we dreigen te vergeten. Jesus Sananda, beschijft het op deze manier:
“De heilige verbintenis is de gift die de Creator je gaf aan het begin van je bestaan, toen je vanuit het hart als één uitstraalde als een velle vonk, als een licht van heiligheid en liefde. Jouw meest heilige verbintenis is die met hem of haar, de Creator en dat zal nooit wijzigen. Met dat, is het de diepe herkenning dat je van zijn/haar hart komt. Jij komt van zijn/haar essentie en daarom kun je nooit ‘minder zijn dan’…”
Als we ons alleen voelen, verloren in de illusie van false netten en ‘roosters’, kunnen we verwoesting creëren in onze staat op dat moment. Wij zijn onze automatische reactie patronen, geboren vanuit eerdere traumatische incidenten. Het eerste onder deze incidenten is ons gevoel van niet waardig zijn, geboren uit ons gevoel van scheiding. De Creator herinnert ons:
“Deze doordringende illusie met betrekking tot ons gebrek aan eigenwaarde is simpelweg een fantoom. Ik weet dat het het monster is wat in je dromen ’s nachts rondspookt. Maar het is niets meer dan een spikkel stof. Het heeft geen waarheid en het is al helemaal geen liefde.”
De tsunami van liefde van de Creator wast dat gevoel van scheiding en haar bijbehorende gevoel van niet waardig zijn weg, het stof en puin van eeuwen van leven binnen de illusie die hier op deze planeet is gecreëerd.
Als we de golven toelaten het voorzichtig te ontbinden en van ons af te laten trekken, dan kunnen we voelen dat er geen scheiding is. Onze heilige verbintenis(sen) kunnen dan weer voortkomen en herkend en bekend worden.